Onychofagie is een automatisch gebaar dat net zo vaak voorkomt als moeilijk op te geven. Hier zijn oorzaken en oplossingen die door de psychologie worden voorgesteld
Technisch bekend als nagelbijten, is de gewoonte om nagels te bijten een gedrag dat het kan worden veroorzaakt door een groot aantal redenen, waaronder angst en nervositeit op een onbetwiste manier bij anderen de kop opsteken.
In het verleden waren de verklaringen die door de wetenschappelijke literatuur werden gegeven om dit gebaar te verklaren echter ontelbaar en uiteenlopend van één 'wijziging van de moeder-kindrelatie tot zelfverminking, passerend situaties van bijzondere stress of verveling en uiteindelijk geïdentificeerd worden als eigenschap van een precieze en kieskeurige persoonlijkheid.
Volgens een recente studie gepubliceerd in de Journal of Behavior Therapy and Experimental Psychiatry zijn degenen die op hun nagels bijten of aan hun haar trekken vaak perfectionisten die deze gebaren gebruiken om verlicht irritatie en ongemak voortgekomen uit een gevoel van ontevredenheid.
Aan de andere kant, ongeacht wat de triggers zijn, wordt nagelbijten over het algemeen als een beschouwd gedrag dat moet worden opgegevenMaar hier is het probleem: aangezien de gewoonten die tot tijdelijk comfort leiden, dat wel zijn moeilijk op te gevenzijn het gebruik van bitter smakende nagellakken en het gebruik van medicijnen zoals clomipramine en desipramine (tricyclische antidepressiva die onder andere worden gebruikt voor de behandeling van obsessief-compulsieve stoornissen) vaak ondoeltreffend gebleken.
Hier is dan dat een psychologische truc kan helpen, zoals hij kan bewustwording van gedrag vergroten en blokkeer daarom het automatisme waarmee je je handen naar je mond legt bij stress- of angstsituaties.
Een van de voorgestelde technieken is bijvoorbeeld de constante monitoring van de lengte van uw nagels, die gedurende een periode van minimaal vier weken dagelijks moet worden gemeten en geregistreerd.
Als alternatief kan een ander hulpmiddel worden gebruikt, dat kan zijn ook met succes gebruikt bij kinderen: elke nacht, gedurende minstens dertig opeenvolgende dagen, moet je naar je nagels kijken en jezelf afvragen hoe "goed" je ermee bent geweest.
In die zin zal het nodig zijn om elke spijker aan te pakken alsof je met een 'vriend' praat, aan elk van hen een verontschuldiging opdragen ('Het spijt me heel erg dat ik vandaag op je kauw') of felicitatie ('Ik ben blij dat ik vandaag zo aardig voor je was'), afhankelijk van het geval, en de observatie afronden kussen elk uiteinde van de vingers.
Daar relatie gelegd met de kleine tien "vrienden" het zal ook worden herinnerd als de wens om op de nagels te bijten ontstaat, waardoor het bewustzijn van het gebaar toeneemt en het automatisme wordt geblokkeerd. Om nog maar te zwijgen van het feit dat kussen een gebaar van genegenheid voor zichzelf die kunnen helpen bij het verlichten van stress en angst.
