Het is een echt syndroom dat mensen treft die grote traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt. De ongemakken zijn intens, maar gelukkig kunnen ze worden bestreden door medicijnen en psychotherapie
De post-traumatische stress-stoornis het werd in 1980 geïntroduceerd in de Diagnostic Manual (DSM III) van de American Psychiatric Association. Zijn erkenning als specifiek syndroom was een medische, sociale en politieke reactie van 20% Veteranen van de Vietnam-oorlog die ernstige psychologische en sociale re-integratiestoornissen vertoonden.
De afkorting die de aandoening definieert, is PTSD (uit de Engelse posttraumatische stressstoornis) en duidt op een complex van psychische stoornissen als gevolg van een traumatische gebeurtenis, ervaren als extreme of uitzonderlijke stress. De ongemakken verdwijnen van apathie tot angst, van melancholie tot verdoving, die alleen ontstaan onthoud het trauma.
De belangrijkste en triggerende oorzaak van PSD ligt in een goed geïdentificeerde gebeurtenis en buiten de persoon.
Wat is dat
Wanneer een ramp, catastrofe of ongeval zich voordoet in het leven, is het niet ongebruikelijk om het gevoel van geen controle meer hebben over de omringende wereld: men voelt zich ontwapend, ongelukkig, slachtoffer van een onrechtvaardige en slechte wereld. Je krijgt het gevoel dat iets in je dreigt te breken en misschien om nooit meer terug te keren zoals voorheen.
Als het louter horen van tragische gebeurtenissen via radio, televisie en internet ons verontrust, is debetrokken zijn bij trauma het kan in de geest gegrift blijven als een merk in focus.
De meest gevoelige zal lang aanvoelen belegerd door constante herinneringen, sensaties, nachtmerries, die voor de ogen zal verschijnen als de projectie van een film van terreur, verstorende slaap en waakzaamheid. Het is het posttraumatisch stresssyndroom: de persoon die door deze aandoening wordt getroffen, kan jarenlang in de kwelling van een verleden dat het heden overweldigt, waardoor u niet naar de toekomst kunt gaan.
We praten erover met de Professor Roberto Pani, specialist in klinische psychologie, docent aan de universiteit van Bologna.
Oorzaken
Tussen traumatische gebeurtenissen die PTSD kunnen veroorzaken, zijn onder meer:
- grote rampen van vervoermiddelen (bijv. lucht-, spoor-, scheepsongevallen);
- natuurrampen (aardbevingen, overstromingen, vulkaanuitbarstingen);
- milieurampen (bijv. ongevallen bij kerncentrales);
- terroristische aanslagen, instorting van gebouwen -
- traumatische gebeurtenissen die individuen treffen, zoals seksueel geweld, fysiek geweld, verkeersongelukken, berovingen, berovingen.
De betrokkenheid bij 'extreme traumatische gebeurtenissen' die aanleiding kunnen geven tot een posttraumatische stressstoornis, wordt volgens de meest recente aannames in de psychiatrie in brede zin opgevat. De aandoening kan worden veroorzaakt door drie niveaus van deelname:
- L 'directe persoonlijke ervaring van een gebeurtenis die ernstig letsel of bedreiging van de fysieke integriteit kan veroorzaken;
- L 'een evenement bijwonen die de dood, letsel of andere bedreigingen van de fysieke integriteit van andere personen inhoudt;
- de bewust worden gewelddadige of plotselinge dood, ernstig letsel of doodsbedreiging met betrekking tot familieleden of goede vrienden.
De psychologische gevolgen van een trauma zijn ook afhankelijk van de persoon die eraan lijdt.
Stoornissen als gevolg van trauma
De moderne psychiatrie heeft vastgesteld twee verschillende vormen van storingen die elkaar opvolgen na een trauma:
- de acute stressstoornis, of een acute manifestatie die binnen korte tijd uit het trauma ontstaat en die zichzelf binnen een maand kan oplossen;
- de chronische posttraumatische stressstoornis, dat wil zeggen, een psychopathologische manifestatie op de lange termijn die zelden vanzelf verdwijnt. Het kan een chroniciteit van de acute vorm zijn, of integendeel, het kan zelfs na jaren na de traumatische gebeurtenis plotseling ontstaan.
Symptomen
Het trauma opent een echte snee in de zin van realiteit en in de balans van de getroffen persoon, dat blijft een gevangene van het verledenHoe manifesteert PTSD zich? Over het algemeen op vier manieren:
1) Herbeleven, dat wil zeggen het voortdurend herbeleven van de traumatische gebeurtenis en het bestaat uit een reeks herinneringen en sensaties die zo intens en realistisch zijn dat ze de persoon het duidelijke gevoel geven ondergedompeld te zijn in het catastrofale moment.
2) Vermijden, dat wil zeggen, ze voortdurend vermijden prikkels die trauma oproepen (vermijd bijvoorbeeld autorijden in het geval van een auto-ongeluk).
3) Afvlakken, dat is de psychologische afvlakking die wordt geconcretiseerd verlangen om toevlucht te zoeken in een eenzame wereld dat sluit de buitenwereld uit. De belangstelling voor en deelname aan activiteiten die voorheen als aangenaam werden beschouwd, wordt verminderd.
4) Prikkelbaarheid, verwijst naargegeneraliseerde angst en tot de toename van overprikkelbaarheid waar de persoon vóór het trauma niet aan leed.
PTSD wordt ook gekenmerkt door door afwisselende fasen waarin de persoon probeert de traumatische ervaring en anderen waarin deze gewelddadig weer opduikt te verwijderen, van momenten van slaperigheid en apathie tot overdreven emotionele reacties.
De getraumatiseerde is zoals een auto die springt, met het gaspedaal op de grond gedrukt en met de handrem tegelijkertijd maximaal getrokken.
Zorg
Er is geen specifieke remedie: om de symptomen tegen te gaan en voor korte periodes kan dat eventueel gebruik anxiolytische medicijnen, in te nemen wanneer dat nodig is, altijd volgens een verplicht medisch recept.
De daadwerkelijke behandeling van posttraumatische stressstoornis is daarentegen verdeeld in twee niveaus: farmacologisch en psychotherapeutischDe psychiatrisch arts zal van geval tot geval de therapie voorschrijven die is geïndiceerd om de aandoeningen in de loop van de tijd te verlichten. In sommige gevallen we zullen spreken over depressie, in andere over angstcrises, of over hyperactiviteit, slaapstoornissen enzovoort.
Bij psychotherapie moet de tussenkomst van de psychotherapeut er echter op gericht zijn de getraumatiseerde te helpen a herwerk de schokkende ervaring e plaats het trauma in de 'verleden tijd'Het leven van de patiënt is als een weg die wordt geblokkeerd door een aardverschuiving waardoor de bestemming niet kan worden bereikt. DE herinneringen zijn een obstakel die het heden niet levend maken en die een planning voor de toekomst in de weg staan.
