Onafhankelijkheid, eigenwaarde en zelfvertrouwen bestaan uit kleine en grote doelen, die van persoon tot persoon verschillen. Soms kan zelfs een simpele stap of het herkennen en vastpakken van een object een belangrijke overwinning zijn. Ze kunnen het heel goed vertellen Liga van de Gouden DraadVereniging waarin elke dag opvoeders, artsen, psychologen en vrijwilligers werken om de resterende capaciteiten van elke doofblinde of psychosensorisch gestoorde persoon te verbeteren om autonomie te bereiken.
"Het is de baan waar ik altijd van heb gedroomd, ik kon niets anders doen, omdat het voor iedereen een ander revalidatietraject modelleert, totdat het maximaal mogelijke resultaat wordt bereikt, gegeven de context en de startvoorwaarden". Aan het woord is Emanuela Storani, 49 jaar oud en afgestudeerd in psychologie, sinds 1996 Oriëntatie- en mobiliteitstechnicus op het nationale hoofdkantoor van Osimana van de Vereniging. "Het is een uitdaging waar ik me nuttig bij voel, omdat ik de vooruitgang die elke dag wordt geboekt, kan voelen".
Haar professioneel houdt zich bezig met het bieden van gebruikers de hoogste graad van autonomie in de omgeving en ervoor te zorgen dat de meervoudig gehandicapte persoon zich leert oriënteren in de omringende ruimte. Voor wie niet ziet, hoort en ook niet spreekt, moeten de details van het alledaagse leven langzaam ontdekt worden, is de perceptie van ruimte complexer en worden de bewegingen met moeite geconfronteerd.
In feite was het niet altijd gemakkelijk voor Emanuela"Toen ik lid werd van de Lega del Filo d'Oro, dacht ik dat ik dit werk nooit zou kunnen doen", herinnert ze zich. “In 1987 volgde ik een cursus voor pedagogisch-revalidatieoperator bij ons op kantoor, maar de stage was moeilijk: ik voelde me onbekwaam, bang. Ik moet de collega's bedanken die mij hebben gesteund, maar vooral de jongens, die een manier hebben gevonden om een relatie met mij aan te gaan ”.
Het lijkt misschien vreemd, maar in plaats daarvan is het gewoon geweldig: het zijn vaak de gebruikers zelf die iets leren aan degenen die hen helpen. Laura, een van de eerste meisjes waarmee Emanuela samenwerkte, weigerde naar haar te luisteren, niet omdat ze niet begreep wat haar werd verteld, maar alleen omdat ze wilde dat het op een bepaalde manier werd gezegd. "Hij was mij aan het onderwijzen", zegt hij. 'Toen ik het me realiseerde, veranderde alles. Ik begreep dat mensen met een handicap in feite niet 'gehandicapt' zijn, maar 'mensen' met wie ze een relatie kunnen aangaan en een relatie kunnen opbouwen die primair menselijk is, verder dan technieken en strategieën '.
Zo vond hij de sleutel tot contact maken, ontvangen en geven. En het was een hoogtepunt van professionaliteit en enthousiasme.
Meer dan 50 jaar succesverhalen, vreugde, liefde … Ontdek de andere verhalen van de Lega del Filo d'Oro!
