Betreed een kledingketen en je gelooft je ogen niet: bodysuits, heuptasjes, transparante vizieren zijn terug. Jaren 90 bazen zijn erger dan exen, ze komen altijd terug en wanneer je ze het minst verwacht. Zou je dat ooit hebben gezegd? We doen niet.
Opnieuw bezoeken? Helemaal niet. Nu door de winkels gaan is een real-time machine: je wordt gekatapulteerd naar reeds geleefde tijdperken en zonder enige variatie op het thema.
De vaste telefoons en in doorzichtig plastic met zichtbare chips, i kleurrijke fopspenen om te verzamelen of de onvergetelijke fluorescerende ringen wat chips, maar de kleren, de schoenen, de accessoires zij zijn het, juist degenen daar. Degene waar je 20-jarige collega tevergeefs over praat Kelly, Brenda van Beverly Hills o Daiana, je klasgenoot uit de middelbare school, vindt het onweerstaanbaar trendy. Dezelfde die volgens jou fabrieksfouten leken, een voorbijgaan, en in plaats daarvan zijn ze weer dominanter dan ooit. Laten we ze eens bekijken in deze korte amarcord-samenvatting.
Gek, ze waren in staat om zelfs het meest controversiële en belasterde accessoire ooit terug te brengen, door het te veredelen met wat opvulling, kitscherige details of designerlabels in het volle zicht: de zakjeZe zeggen dat het nu op de schouder wordt gedragen in plaats van op de buik. Misschien beter, het front zag er alleen goed uit voor Kate Moss.
De brede ballerina-halslijn is prachtig, in hemelsnaam, maar wat is het nut van die strook stof op het kruis? Maakt het de buik dun? Kreukt het niet in de broek? Nu heeft het in ieder geval zijn eigen waardigheid, in de jaren negentig droegen velen het als lingerie onder het overhemd. Heel comfortabel, gewoon.
Shirley Temple geweest? Nee, zo noemden we die kleintjes gouden hoepel oorbellen die gewoonlijk aan u werden gegeven voor de communie of ter bevestiging en die meer of minder dik konden zijn. Voer het zigeuner-look gelanceerd in Italië vanuit de Levant, deze aanvankelijk niet te bekijken oorbellen zijn supercool geworden, vooral in combinatie met bedels en andere kleine hangers in hetzelfde oor.
Hier, als er een kledingstuk is waarvan we dachten dat het nooit zou terugkeren, dan was het dit: schoenen met een 10 cm hoge rubberen sleehak. In de jaren negentig waren ze unisex, mooi agressief en om ze te dragen gecombineerd met bomberjacks grijs of neonoranje waren de pestkoppen op school. Hoe eng!
Ze zijn al een tijdje terug en in dezelfde combinatie als in het verleden tenminste met bloemenjurken het is niet Rai en het rugzak op de schoudersIrene Grandi droeg ze ook in de videoclip voor "Bum bum, the heart beats" en zelfs toen deden ze veel "Lolita met persoonlijkheid".
Pamela leert dat de eendelig badpak is goddelijk op deze voorwaarde: als je twee meter lange benen hebt en een erg platte buik. Anders kun je altijd besluiten om het te dragen, ook al ziet het eruit als een pudding, die nog steeds erg smakelijk is.
De zogenoemde "moeder jeans"Ik ben in plaats daarvan dat kledingstuk dat als je als kind niet overtuigd was en je dacht dat het niet vrouwelijk genoeg was, het nu een must is geworden en je hebt, zoals, vijf verschillende kleuren in je garderobe. Als het enige alternatief een jeans met een lage taille uit het begin van de jaren 2000 blijft, zijn deze vooral beter voor het leven.
Deze vallen minder op, maar de eenvoudige en rechthoekige minirok met knopen of zichtbare ritssluiting, in principe in corduroy of blauwe spijkerbroek, was een echte jaren negentig moet nu weer in de mode. Misschien wel het meest ongevaarlijke, ook al vind je ze overal en niet zo goedkoop.
In de Amerikaanse tv-serie van de jaren 80 en 90 droegen kinderen ze met gestreepte shirts of t-shirts eronder stellen klaar om het huis wit te wassenNu, gecombineerd met de eerder genoemde amfibieën of enkellaarsjes met een kleine hak, oorringen, een hoge vlecht en pastelkleurige maxi-trekjes, zijn ze erin geslaagd om ongelooflijk vrouwelijkDe enige zorg: vind je ze comfortabel? We doen niet.
