Een psychologische houding die voortkomt uit de cultuur van koste wat het kost onafhankelijk willen zijn, maar die, tot het uiterste gedreven, kan verstijven tot een vermoeiende zelfredzaamheid. We praten erover met de psychotherapeut
Dat van vraag niemand om hulp het is een psychologische houding die voortkomt uit een vorm van cultuur.
«Aan de oorsprong is er het onderwijs dat eeuwenlang werd gegeven aan jonge mannen, wat vereist dat ze zelfvoorzienend zijn en aan rondkomen op hun eigen in alle omstandigheden "legt de prof. Roberto Pani, psychotherapeut en professor klinische psychologie aan de Universiteit van Bologna «Vandaag is dit onderwijs verspreidde zich geleidelijk ook naar jonge vrouwen die steeds meer gedwongen worden om onafhankelijk te zijn (en gelukkig!) ».
Dit natuurlijk zoeken naar autonomie het is een meer dan positief aspect 'vooral als het gaat om de realisatie van jezelf en je verlangens - vervolgt de deskundige, die eraan toevoegt - Soms kan dit verlangen naar onafhankelijkheid echter worden uitgekristalliseerd in houdingen die leiden weiger de hulp van de ander zelfs als u in objectieve moeilijkheden verkeert ».
Waarom kan ik geen hulp krijgen?
Natuurlijk praten we over zelfvoorzienend gedrag niet altijd zo bewust: soms zijn we er rationeel van overtuigd dat we het altijd alleen kunnen en in ieder geval, anderen worden niet toegelaten, zo gewend om niet om hulp te vragen.
Interessant zo Ik weiger om hulp te vragen het wordt niet alleen uitgedrukt tegenover mensen maar ook tegenover dingen: «i drugs zijn een voorbeeld: er zijn mensen die geen medicijnen willen slikken omdat ze dat hopen het kwaad gaat vanzelf voorbij of omdat ze er innig van overtuigd zijn dat hun wil pijn kan overwinnen ».
Wat is de werkelijke reden voor de moeilijkheid om hulp te vragen?
"Daar angst om verslaafd te zijn, dat fungeert als een schrikbeeld tegen iemands vermogen om probleemsituaties op te lossen, van de eenvoudigste tot de meest complexe. En dit wat voorkomt dat sommige mensen zich tot anderen wendenen geeft er de voorkeur aan dat het moment van moeilijkheid vanzelf voorbijgaat of dat het met wilskracht kan worden overwonnen ».
In extreme gevallen wenden we ons niet tot de dokter of andere professionele hulp, omdat zelfs afhankelijkheid van deze cijfers wordt gevreesd«Een zeer wijdverbreide angst, die nog steeds in de psychologie blijft, is die van afhankelijk van de psychotherapeut, en dus mag het probleem, wat het ook is, chronisch worden ”.
Hoe vind je de moed om hulp te vragen?
«Ik zou niet zo veel over moed praten, want degenen die een diepgewortelde overtuiging hebben dat ze het alleen kunnen, hebben geen gebrek aan moed, maar worden tegengehouden, zoals we hebben gezien, door verschillende principesAntwoordt de expert.
“Het is niet eens juist om te zeggen dat het aan nederigheid ontbreekt, want het punt het is niet geloven dat je superieur bent aan anderen, hoe graag moet je een beetje narcistisch zijn, dat lichte narcisme dat leidt tot het zeggen "Ik moet het alleen redden". Soms voegt het een klein beetje toe fatalisme: "Ik wacht tot de zaak beslist". gelukkig na verloop van tijd neemt deze stijfheid af, en met de leeftijd komt het voor dat zelfs de meest zelfvoorzienende mensen hun wapens neerleggen ».
Als we echt over moed moeten praten, komt dit vaak voor als je je zo slecht voelt die voelt dat hij de bodem heeft aangeraakt en het niet langer alleen kan redden om naar boven te gaan.
Wie om hulp te vragen
Omdat het moeilijk is om hulp te vragen het betreft vaak de emotionele sfeer, de meest geschikte figuur is de psychotherapeut. 'Natuurlijk het is geldig als u stemmingsproblemen heeft, zoals depressieve en angstige toestanden, maar ook wanneer we zijn al een hele tijd niet gezond en we weten niet waarom, hoe en wat u kunt doen om ondanks uw wilsinspanningen beter te worden »legt de expert uit.
Het is lastig erken dat u hulp nodig heeft, als je gewend bent alles zelf te doen en je grenzen niet wilt toegeven. "Maar de vraag die kan helpen oplossen is:"Wat gebeurt er als u iemands hulp gebruikt? Ben je bang om je zwak te voelen? " dringt er bij prof. Pani «Het echte antwoord is dat, ondanks de hulp van anderen, de uwe afbeelding van onafhankelijke persoon het blijft intact ».
Hoe eerder je dit begrijpt, hoe beter het voor jezelf is, anders loop je het risico dat je je hele leven dit aan jezelf moet bewijzen je hoeft je aan niemand te onderwerpenMet een consequent gevoel van toenemende vermoeidheid.
Hoe u een geliefde kunt helpen
Vaak is dat niet nodig geweldige gebaren of geweldig advies (soms zijn ze absoluut niet verplicht!). «De echte hulp is het actief luisteren laat de ander zich minder alleen voelen, vooral als hij uitdrukkelijk vraagt om niet geholpen te worden. Het kan inderdaad elkaar zelfs in stilte helpen met een empathische nabijheid ', besluit de psychotherapeut.
