Wat is lichaamsvet?
Allereerst is het handig om te begrijpen wat lichaamsvet is, dat van de naam een slechte reputatie heeft, maar een belangrijke functie heeft. In feite heeft iedereen wat vet in zijn lichaam nodig, want het vertegenwoordigt sommigen vetreserves (uit voedsel) dat kan worden gebruikt om energie te produceren, de lichaamstemperatuur op peil te houden en het lichaam te beschermen.
Wanneer er zich echter teveel lichaamsvet ophoopt, kunnen obesitas en aan obesitas gerelateerde ziekten, zoals diabetes type 2 en hartaandoeningen, ontstaan.
Uitzoeken hoeveel lichaamsvet je hebt, is niet eenvoudig, het heeft er niets mee te maken lichaamsgewichtEen bodybuildingvrouw en een zwaarlijvige vrouw hebben misschien hetzelfde gewicht, maar ze hebben zeker heel verschillende lichaamsvetpercentages. De gewichtswaarde alleen vertelt u niet hoeveel spieren en hoeveel vet u heeft.
Om het percentage lichaamsvet te weten, wat niet het is BMI, d.w.z. de body mass index, er zijn veel methoden, sommige om thuis te gebruiken, andere zijn klinische tests (nauwkeuriger).
ZIE OOK
BMI: hoe de body mass index wordt berekend en waar deze werkelijk voor dient
Rolmaat
Een eenvoudige manier om het lichaamsvetpercentage te meten, is door een zacht meetlint, zoals degene die u zou gebruiken om te naaien. Met deze meter (die eigenlijk voor een naaister) meet je de omtrek in centimeters van verschillende lichaamsdelen. Er zijn ook specifieke meetlinten op de markt om lichaamsvet te meten.
Voor deze methode moet u ook uw lengte in centimeters weten. Denk eraan om de tape niet strak om de huid te trekken; voer alle metingen tweemaal uit en bereken het gemiddelde. Onthoud dat het uitvoeren van metingen bij uzelf ingewikkelder is: zoek indien mogelijk hulp.
Bij een vrouw moet de omtrek van de nek, de natuurlijke taille en heupen worden gemeten. Denk eraan om elk gebied in het breedste deel te meten. Om uw lichaamsvetpercentage te berekenen, telt u uw taille- en heupmaten bij elkaar op en trekt u vervolgens uw nekomtrek af om uw omtrekwaarde te bepalen.
Bij mannen moet de omtrek van de nek en buik worden gemeten. Zorg ervoor dat u het breedste punt van elk gebied meet. Om het percentage lichaamsvet te berekenen, trekt u de nekwaarde af van de buikwaarde om de omtrekwaarde te bepalen.
Plicometrie
Een andere methode om lichaamsvet te meten is de huidplooitest, die wordt uitgevoerd met behulp van een instrument genaamd veermeter om verschillende delen van het lichaam te knijpen. Er zijn verschillende manieren om te meten, maar veel mensen passen een driepuntsmeetmethode toe die in de jaren tachtig door onderzoekers Jackson en Pollock is ontwikkeld.
Deze methode kost weinig tijd om te voltooien en is ook handig, want je kunt een tang online kopen voor minder dan 10 euro.
Markeer de plek om een centimeter erboven te knijpen; voer minimaal twee metingen uit van hetzelfde gebied en bereken het gemiddelde. Bij vrouwen moet de veerpasser van de triceps, supra-iliacale (die zich ongeveer een cm boven het heupbot bevindt) en de dij worden gebruikt. Bij mannen zijn de drie punten om te knijpen de borst, buikspieren en dij.
De meters kunnen instructies bevatten voor het omrekenen van deze getallen in lichaamsvetpercentage. U kunt ook online een huidplooi-calculator raadplegen (d.w.z. voor huidplooimeting), als u de berekening liever niet zelf doet.
Bio-impedantie-analyse
De schalen voor mensen hebben tegenwoordig vaak zoveel functies, waaronder het berekenen van lichaamsvet. Weegschalen van deze soort gebruiken een technologie genaamd bio-impedantie-analyse (bio-elektrische impedantie-analyse, BIA).
Wanneer u op de weegschaal stapt, gaat een elektrische stroom door het ene been, omhoog naar het bekken en naar het andere been.
Vet geleidt veel minder elektriciteit dan het water en de spieren die je in je lichaam hebt. Daarom, wanneer de weegschaal een grotere weerstand tegen de stroom detecteert, registreert deze de aanwezigheid van vet. Deze gegevens worden vervolgens gecombineerd met de ingevoerde gegevens van lengte, gewicht, leeftijd en geslacht en door middel van een vergelijking kan de weegschaal het percentage lichaamsvet weergeven.
Deze schalen zijn mogelijk niet zo nauwkeurig als u denkt. De resultaten kunnen ook sterk verschillen van andere meetmethoden. Dit komt doordat er veel variabelen spelen die de resultaten kunnen beïnvloeden, inclusief uw hydratatieniveau; wanneer heb je voor het laatst getraind; wanneer en wat heb je gegeten bij de laatste maaltijd.
Luchtverplaatsingsplethysmografie (BodPod)
Ook de methode van luchtverplaatsing plethysmografie (ADP) maakt de berekening van de lichaamssamenstelling mogelijk. Je komt binnen in een eivormige cel (de BOD POD genaamd) met een vast luchtvolume zonder kleding. Op basis van het gewicht en het volume van de proefpersoon en de "bewogen" lucht kan de machine de lichaamsdichtheid en het percentage lichaamsvet berekenen.
De BodPod is veel nauwkeuriger dan methoden die u thuis kunt gebruiken, zoals huidschilfering en bio-elektrische impedantie; bovendien is het snel en niet-invasief, ook al is het vrij duur en wordt het in feite voornamelijk gebruikt voor atleten.
Hydrotensiometrie (wegen onder water)
Ook bekend als "hydrostatisch wegen" of "onderwater wegen", dehydrodensitometrie het werkt net als de BodPod doordat het het lichaamsvolume bepaalt, maar deze keer op basis van de hoeveelheid verplaatst water in plaats van de verplaatsing van lucht. Nadat de lichaamsdichtheid is bepaald, wordt deze vervolgens door de machine gebruikt om het percentage lichaamsvet te schatten.
Het is een nauwkeurige methode zoals de BodPod, zozeer zelfs dat het wordt beschouwd als de gouden standaard voor dit soort metingen. Net als de laatste is het niet invasief maar erg duur.
MRI- of CT-scans
Waarschijnlijk de meest nauwkeurige methode om het percentage lichaamsvet te bepalen, is magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of computertomografie (CT). Deze machines maken dwarsdoorsnedebeelden van het lichaam en kunnen zelfs intra-abdominaal vet meten.
