La vita e il lavoro di molte di noi zijn in ieder geval legati al mare e alla pesca. Wij doen het altijd. En dovunque. Nelle Filippine met reti bianchissime cucite met de hand. In Noorwegen met gli arpioni a caccia di heilbot, een pesce predatore dalle carni delicate come quelle del rhombus. In India met een enorme mand bamboe cha somigliano a vele. In Namibië met delle specie di nasse per se argoste.Anche i numeri liet het zien.
Hoeveel mensen in de wereld beoefenen vissen
Il 47% van de 120 miljoen mensen in de wereld dat als ik de visserij bijhoud, ze worden aangetrokken, en de fanno promoot traditionele methoden en respect voor het milieu en een toerisme dat me instrueert om de rijken en nette merrie. In Italië zitten we nog steeds in de poche om te vissen: de afgelopen dagen is er 4.016 imprese di pesca oggi active nel nostro Paese solo 598 sono a guida femminile. Ma zaait dat er iets verandert, want we zijn altijd riskant en winstgevend, deze oude, fascinerende en mysterieuze mestière is altijd duurzaam zoals de merrie. Om het te bewijzen, schitterde jij in dit quattro-verhaal.
Antonella, 38 jaar oud, uit Messina
Sono le 7 di sera e dopo più di 12 ore in mare Antonella Donato, laureata in Scienze politiche, a passato in an'agenzia di viaggi, oggi presidente dell'Associazione Pescatori di Feluche dello Stretto, eindelijk può togliere gli stivali di gomma che le arrivano fino alla vita.«Ik zou een paio più bassi moeten kopen. Hij werd in het water gevonden toen ik hem meenam, risico van Annegare» mijn verslag stamt af van Pia, de magnifieke felucca die samen met haar zus Giusy in 2012 werd buitgemaakt door nonno Marco, een visser die geheime kennis kent van de zeeche fino a 89 anni niet ha mai smesso di uscire en barca. «Tutte le notti in mare, ci faceva svegliare alle 3. “Vi stancherete” rijpteva. Nessuno credeva che avremmo resistito. En als u de vettige abbiamo gebruikt, en de abbiamo imparato een pescare il pescespada».
Vissen met de felucca
Een oude en rispettosa-visserij, die met de felucca, een imbarcazione che richorda le navi greche, met een toren van 18 meter in het midden, waar Antonella het grootste deel van het weer doorbrengt, vanaf eind april tot augustus, de dag 6 van de mattino tot wanneer cala il sole. «Avvistare de preda zonder radar is niet eenvoudig. Een volte vedi l'acqua che si increspa, a volte c'è solo un riflesso argento or rossiccio. Serveer een attente en molto paciente occhio: in deze lavoro zijn er zoveel tempi di attesa.En soprattutto is er geen tweede mogelijkheid: se gli arpionatori sbagliano a tirare la lancia, il pescespada scappa». In de winter da alt Antonella af van de commandotoren van de felucca en laat haar Pina achter, een 6 meter lange gozzo die de naam van haar moeder draagt, en met wie de trapaglio, een historische visserij, zonder mechanische hulp de oude parità tra uomo e pesce onderhoudt . «Il tramaglio è una rete da posta longa dai 200 ai 300 metri con cui peschiamo pesce azzurro: triglie, boghe, salpe, saraghi» spiega. Een duidelijke "povero" vis met grote voedingswaarde en uitstekende waarde. «Sveglia alle 4 del mattino, alle 5 siamo in merrie. Als jij besluit te duiken, ga ik naar Calare. Per attirare en pesci si ontwikkeld veel geruchten, noi diciamo "buddiare" . Alle 7 siamo già di nuovo a terra. We zetten de vis in de verte, het gaat goed en we steken 50 chili-voedingsmiddelen aan en 20 of 30, en we fixeren het in water dat per ongeluk is opgevangen: van de moeder zullen we alleen aansteken wat wordt geserveerd. Nessuno spreco, nessuno sfruttamento.Poi andiamo om het te verkopen allo stesso rigattiere del nonno e aggiustiamo le reti».
Barbara, 51 jaar oud, uit Porto Cesareo (Lecce)
«I miei nonni erano pescatori, ma io con il mare non c'entravo niente». Geïnspireerd door Barbara Orlando, parrucchiera, begin 2005, wanneer de salon is gesloten, en andere pescatrice. De verdienste? Del marito, che d'landgoed la portava in barca. "Alla fine ha vito il mare, un destino di famiglia" scherza, con un sorriso così felice che cancella in un attimo dal viso i segni della stanchezza. Barbara's dag aan boord van Sparvière, haar wit met blauwe boot, begint snel: van ochtend 4 tot mezzogiorno staat ze aan het roer, dus verlaat ze de boot met haar en fa alt de rimessaggio. «Ik moet het zeggen, mijn man è più bravo a pescare, soprattutto con il palamito, fatto di grandi ceste with gli ami con cui si “va a pesci buoni” come la spigola e il dentice».
Vissen ten dienste van het toerisme
A Barbara nam plaats in de tram, de post is opnieuw, met de volgende stap, de voorkeur gaat uit. Ma soprattutto a lei piace la pescaturismo. «È een opvoeding van de merrie, een natuurlijk risico. Insecno a usar la canna e il bolentino, e quello che tiriamos lo friggo a bordo» racconta prima di salutarmi per andare aggiustare la rete, pronta a ripartire domani mattina, ad traversare di nuovo quel blu che tanto la fa stare bene. «Toen ik begon, gli altri pescatori mi dicevano: “Perché sei a bordo? Le femmine devono stare a casa”. Adesso toen mijn vedono chiedono mijn man waar ik klonk».
Eva, 48 jaar oud, uit Genua
Chi heeft hem gezien, steekt hem aan, kent de magie van die molens die trillend schitteren in het diepe blauw van de mare di notte. Een magie die, na zoveel jaren, Eva Orecchia, mamma en nonna giovanissima blijft ontroeren, dat haar quelle piccole barche ci è salita da piccola en non è più scesa.«Mijn vader heeft ongeveer 30 jaar geleden de Cooperativa pescatori genovesi gefinancierd en ik heb deze passie uitgezet. Ik kan de visser niet maken als hij niet in het hart zit, want hij is een taaie mestiere», terwijl hij de polpette di acciughe klaarmaakt die hij zal verkopen in de kiosk in darsena. «I am il jolly: non esco tutti i giorni in mare, mi occupo anche della vendita all'ingrosso e al dettaglio, in a mercato a palafitte nel porto di Genova. Mi piace consigliare le ricette ai miei clienti. Mijn favoriet? Gli hamburger di lanzardo» vervolgt.
Vissen met de lamp
Als het verschijnt, gaat Eva met de lamp mee, een boot van 18 meter die binnenin twee più piccole bevat, dette chiari, tutte tempestate di luci. De stessa ziet eruit alsof ze haar grandi occhi nocciola ziet als ze tegen de moeder zegt dat ze het perfect weet: «Ze is aan het veranderen. L'acciuga qui da noi c'è semper, ma è più piccola. Als je een soort stanno-vergelijking van de tutto maakt, kom dan naar de plaats, een stagione ne prendiamo al massimo 10 cassette.Especie nuove che arrivano, eat il pesce serra, a predatore da la carne delicata type quella del branzino».
Cigdem, 50 jaar oud, uit Istanbul
" Ti dico solo che da bambina non mangiavo neanche il pesce!" Berijd Cigdem, terwijl je aan het telefoneren bent en je voorbereidt op pranzo gamberi fritti, de sua ricetta del cuore. In Turkije werkte ze in de boekhouding, in 1992 kwam ze naar Italië, eerst naar Rimini en daarna naar Cesenatico, waar ze de moeder en de huisvrouw ontmoette. Ma besluit in 2013 haar man een handje te helpen die, vanwaar hij een mariene staat is, eindelijk het risico loopt zijn boot te kopen: Dilarc, dai nomi dei loro due figli. «Soffrivo il mare. Per anno intero vomitavo tutti i giorni» racconta. Ma, fiera e testada, non molla e ogni sera, alle 7, esce in mare. Of je nu bezig bent met reti, calarle en s altarle, perché a ricucirle, no nostante lei abbia la passione dell'uncinetto, ci pensa lui.
La pesca a strascico
«Noi facciamo la pesca a strascico, un metodo particulare en cui la barca no si ferma mai: butto le reti, lascio le mare 3-4 ore, poi le s alto, tolgo i pesci, di solo gamberi, canocchie , sogliole, e le ributto» zegt hij. En genaaid, ononderbroken, prima alle 10 van de mattino. Ma in quelle reti, purtroppo, niet ci finiscono solo en pesci. "Mi capita di trovarci ruote di biciclette, lavatrici, bottiglie di plastica, sacchetti" racconta, facendomi vedere il "bottino" di una notte, ten minste 20 chili spazzatura. Che, in naam van de moeder die zoveel van haar houdt, Cigdem raccoglie sulla sua barca, verdeelt en verkoopt het aan een vereniging die het recyclet.
