Het overlevingsinstinct in ons is veel sterker dan de drang om gelukkig te zijn. Hier passen we ons dan ook in aan de meest kritieke situaties, denkend dat het oké is. In plaats daarvan kunnen we meer doen, en zonder noodzakelijk onze comfortzone te verlaten
Wanneer uw partner u bedroog of u hem bedroog, wanneer u een baan in het buitenland werd aangeboden of gewoon de uwe beu werd, toen u zich realiseerde dat iedereen aan het werk was terwijl u hetzelfde bleef, hoe vaak werd u dan gevraagd: Ik ga of blijf?
Ben je echt blij?
En daar sloop de twijfel in je: “Maar ik ik ben erg blijJe hebt waarschijnlijk zelf geantwoord dat geluk moeilijk te definiëren is en dat je niet echt kunt klagen, je hebt al veel geluk gehad. Er is tenslotte een hele wereld van echt en onverdiend ongelukkige mensen. Kortom, dat is oké.
Heeft u ooit gedacht dat het allemaal een manier zou kunnen zijn die uw hersenen gebruiken om u te beschermen en uw veiligheid niet op te geven? EEN zelfverdedigingsmechanisme om jezelf niet te hoeven vragen en kalm te blijven? Nou, er is deze mogelijkheid.
Veiligheid versus geluk
Soms raken we, zonder het zelfs maar te beseffen, gewend aan situaties die ons, hoe bevredigend ze ook lijken, eigenlijk ongelukkig maken. Vaak verloopt het leven dan zo snel tussen werk, gezin, kinderen en verschillende soorten taken, dat we niet eens tijd hebben om na te denken, om te begrijpen of we de goede kant op gaan.
Volgens dr. Jennifer Delgado van Psychology Spot zou dit gebeuren omdat “in veel gevallen we verkiezen zekerheid boven geluk, zijn hele leven doorbrengen met dromen in plaats van te doen, omdat dit zou betekenen dat hij het verworven vertrouwen moet opgeven ”. Maar aanpassing is synoniem met overleven, niet met geluk.
Hoe u geleidelijk uit de comfortzone komt
In feite is door de jaren heen een fenomeen van "systematische desensibilisatie”Zodat we ons echt aan alles kunnen aanpassen zonder verbazing of pijn te voelen, in ieder geval een subtiele spijt die tot rust komt en ons van tijd tot tijd het gevoel geeft dat er iets mis is.
Op een van deze momenten is het belangrijk om even stil te staan en je situatie helder te analyseren: is er iets, kleins en directs, dat je voor jezelf kunt gaan doen zonder dat je het als onomkeerbaar en definitief ervaart? Er zijn goden geruststellende manieren groeien of de wereld betreden zonder kopzorgen: een cv sturen betekent niet dat je van baan moet veranderen, toegeven dat je een paarcrisis hebt, betekent niet dat je weggaat. Erkennen dat er iets mis is, is de eerste stap om te veranderen.
Kortom, dat kan bouw je geluk op zelfs langzaam, zonder noodzakelijkerwijs alles te verlaten en naar Honolulu te vluchten. Let op, praat met iemand en handel geleidelijk, bedenk dat er een tijd is voor aanpassing - waarin je in je comfortzone kunt rusten zonder jezelf de schuld te geven - en een tijd voor verandering.
De sleutel is in balans en luisteren: binnenkort is het misschien tijd om te handelen, maar je hoort het zelf.
